Opmerking vooraf: Tijdens deze reis heb ik verschillende oude Mayasteden bezocht. Hoewel verschillende aspecten van deze steden in het verslag ter sprake zullen komen, zal ik geen beschrijvingen van de oude steden als zodanig in dit verslag opnemen. Er zijn verschillende reisgidsen die uitgebreid uitleg over de steden geven en dat zonder twijfel beter doen dan ik zou kunnen. Ook op het internet is veel informatie te vinden.

Dag 01 – woensdag 22 oktober 2008

Midden Amerika, ik ben er nog nooit geweest. In 1988 ben ik een paar uur in Tijuana, Mexico geweest maar dat ligt zo noordelijk dat ik de vrijheid neem om dit als Noord Amerika te beschouwen. Dat was destijds even een uitstapje vanuit Californië. Nu ga ik echt in Midden Amerika reizen. Het Oosten van Mexico (Yucatan), Guatemala, Honduras en Belize zijn mijn reisdoel dit najaar.

Het is bijna elf uur op deze frisse maar wel droge woensdagochtend. Ik ben zojuist in de auto van mijn zus en zwager gestapt die mij samen met mijn vader uitgeleide gaan doen op Schiphol. Wat de verkeersdrukte betreft is het blijkbaar een gunstig tijdstip want we worden niet met files geconfronteerd. Om vijf over twaalf komen we aan op Schiphol. Het is druk op het parkeerterrein zodat we de auto ver achteraan moeten parkeren. Even een stukje lopen dus. Ik kan nog lang genoeg zitten straks want we gaan er ongeveer dertien uur over doen om van Schiphol naar Cancun te vliegen. Wel met een tussenlanding op Cuba, zo had ik via internet kunnen lezen. In de gegevens van Sawadee was geen melding van de tussenlanding gemaakt overigens. Ik moet me in hal drie bij balie 32 melden om in te checken. Verder weg kan echt niet, het is de allerlaatste balie in de hal. Vanuit onze looprichting gezien in ieder geval.

Bij balie 32 dient het gemak van het E-Ticket zich aan in de vorm van de incheckmachines. Helaas, de machines werken niet. Niet voor mijn vlucht in ieder geval en dus moet ik me aansluiten in de rij voor de gewone incheckbalies. Nu moet je daar uiteindelijk toch altijd zijn om je bagage af te geven dus op zich maakt het niet zoveel uit. Ik sta in de rij voor de eerste balie die voor de toeristenklasse is geopend. Dat schiet lekker op want regelmatig mogen mensen uit deze rij inchecken aan de ernaast gelegen balies voor comfort klasse en star klasse. Die twee balies hebben nu eenmaal niet zo veel passagiers te verwerken. Zo sta ik dus in de snelle rij en heb al spoedig mijn instapkaart in mijn hand en verdwijnt mijn hoofdbagage via de transportband richting Cancun. Nog even een kop koffie drinken, straf bakkie, en dan is het tijd om afscheid te nemen van mijn vader, zus en zwager.

Bij de douane heb ik ook al de snelle rij te pakken, meestal is het toch het tegenovergestelde. Ik heb nog wat tijd om rond te lopen en belastingvrij te winkelen maar kopen doe ik niets. Bij de Mac nog snel even wat eten en ik begin alvast in mijn dagboek te schrijven. De eerste woorden van vele. Om later een reisverslag te kunnen maken zal ik veel moeten schrijven, hoe meer ik op papier zet des te eenvoudiger zal het straks zijn om het verslag te kunnen maken. Ik ben mooi op tijd bij gate G3 vanwaar we zullen vertrekken. Het instappen zal om tien voor twee beginnen zo lees ik op de instapkaart. Bij de gate is echter te zien dat we een beetje vertraging hebben. Die vertraging wordt door het grondpersoneel enthousiast gebruikt om passagiers naar de balie te roepen en deze andere stoelen toe te wijzen in het vliegtuig. Ook mijn naam klinkt uit de luidsprekers en er wordt mij gevraagd om van stoel te ruilen zodat andere passagiers naast elkaar kunnen zitten. Ik ben de beroerdste niet dus ik verhuis wel. Een kwartier later mag ik weer even komen. Of ik nog eens wil verhuizen. De vrouw naast mij aan de balie wil namelijk graag naast haar familie zitten. Ach, als mijn nieuwe stoel ook gewoon naar Cancun gaat is het mij best. Zo ben ik van stoel 43F via 30D terecht gekomen op 36A. De letter A betekent in ieder geval een stoel aan het raam en dat vind ik wel prettig.

Om kwart voor drie, onze eigenlijke vertrektijd, mogen we aan boord van de Boeing 767-300. De stoelindeling is 2-3-2 en dat is best comfortabel. Wel jammer is het dat er geen schermpjes in de rugleuning van de stoel voor ons zit. We zullen het moeten doen met het grote scherm. Om half vier vertrekken we dan naar Holguin in Cuba. Daar hebben we een tussenlanding. Boven Engeland vliegend maak ik met mijn compact nog even een foto door het raampje. Hierna zal er niet veel te fotograferen zijn onderweg lijkt me aangezien we vooral over de oceaan zullen vliegen. We vliegen op dat moment met slechts 800 kilometer per uur, dat is niet echt hard. Veel tegenwind misschien? De vlucht zal ongeveer tien uur gaan duren. Voor alcoholische drankjes moet betaald worden. Arke Fly is ook budget reizen. Een blikje Heineken of Grolsch kost bijvoorbeeld drie Euro. Op vluchten korter dan zes uur moet ook voor niet alcoholische drankjes en het eten betaald worden.

In Nederland was het dertien graden bij vertrek. Dat zal straks in Cancun het dubbele zijn, maar dan ’s nachts. Overdag worden temperaturen verwacht van ruim boven de dertig graden. Dat zal dus een aardige omschakeling worden. Ondanks dat ik twee keer verplaatst ben zit ik toch naast een medereiziger van deze Sawadee reis. Het is José uit België en hij reist in feite samen met de twee Belgen achter ons, Ro en Tania. Ondanks de stoelendans zijn wij, Sawadeereizigers, toch nog vlak bij elkaar terecht gekomen. Ook zij zijn verplaatst zo blijkt. Zo maak ik in het vliegtuig dus al kennis met een paar van de medereisgenoten. Om half zes het diner op tienduizend meter hoogte. Kip met rijst en satésaus is het warme deel van de maaltijd. Niets mis mee.

Water, water, wolken, wolken, water, wolken. Zie daar het uitzicht onderweg. Uur na uur. Ik probeer wat te slapen maar het is half acht ’s avonds Nederlandse tijd. Dat valt dus niet mee. Om eerlijk te zijn, dat gaat dus helemaal niet. Rond tien uur Nederlandse tijd krijgen we te maken met behoorlijke turbulentie waarbij we af en toe als het ware een beetje slagzij maken. In 1995 kwam ik precies in dit gebied ook in hevige turbulentie terecht. Ik was toen op weg naar de Dominicaanse Republiek. Destijds kwamen we in een flinke luchtzak terecht waarbij het vliegtuig als het ware plots een heel eind naar beneden valt. Gelukkig zat iedereen toen met de riemen om vanwege die turbulentie. Vandaar dat ik ook altijd mijn riem omhoud als ik op mijn stoel zit. Nu blijft het bij alleen de turbulentie. Om kwart voor twaalf Nederlandse tijd, kwart voor zes Cubaanse tijd en kwart voor vijf Cancun tijd krijgen we een warme snack. Pasta in kaassaus met stukjes ham en ui. Op kortere vluchten te koop voor zes Euro vijftig. De turbulentie is intussen voorbij. Om half acht plaatselijke tijd landen we op de luchthaven van Holguin. Wij, die doorgaan naar Cancun, moeten aan boord blijven terwijl er bijgetankt wordt. Vanaf hier is het volgens schema nog anderhalf uur naar onze eindbestemming. Voor ons gevoel is het intussen al half twee ’s nachts. Socialismo o muerto (socialisme of de dood) staat er op een muur van de luchthaven geschilderd. Ja, we zijn in Cuba. Maar niet voor lang. Om half negen stijgen we weer op. De laatste loodjes. Sneller dan gepland, om tien over negen plaatselijke tijd, raken de wielen de landingsbaan van Cancun. We zijn er.

De douane gaat best vlot en ook de bagage duurt niet al te lang. We verzamelen buiten het gebouw waar Bianca ons op staat te wachten. Bianca zal onze reisbegeleidster zijn deze reis. Het klimaat is hier duidelijk anders dan in Nederland. In de warme en vochtige buitenlucht maken we allemaal kennis met elkaar. Om tien over tien vertrek naar ons hotel. Bianca heeft voor iedereen een flesje water gekocht. Een mooie service. Kunnen we gelijk in het ritme van veel drinken komen. Onderweg stoppen we nog even bij een bank zodat de Mexicaanse peso gepind kan worden. Zelf hoef ik dat niet te doen omdat ik een paar weken geleden al peso’s bij het GWK in Breda gehaald heb. Het is een korte rit en iets voor half elf zijn we bij het hotel. Edwin en José, de twee andere alleen reizende mannen, hebben allebei een eenpersoonskamer geboekt. Daardoor kom ik automatisch ook alleen op een kamer terecht. Geen kamergenoot deze reis dus, dat is weer eens wat anders. Mijn kamer is groot, erg groot, en ligt aan de straatkant. Het klinkt behoorlijk rumoerig dus de oordopjes zullen van pas komen. Eerst drinken we in de bar nog even een pilsje als welkomstdrankje. Daardoor is het half een ’s nachts als ik naar bed ga. Dat gaat een kort nachtje worden waarbij het tijdverschil waarschijnlijk ook nog een rol zal spelen.

Foto's van dag 1